ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Η χαμηλή εκπροσώπηση των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων στην πολιτική σκηνή της χώρας, η απουσία ενός συμπεριληπτικού σχολείου και πανεπιστημίου και οι εσφαλμένες και στεροτυπικές εικόνες τις οποίες πολλές φορές προβάλλουν τα ΜΜΕ αναφορικά με τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ήταν τα βασικά συμπεράσματα ημερίδας που διοργάνωσε τη Δευτέρα το ΚΜΟΠ – Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας.
Για τον τρόπο με το οποίο τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν και προβάλλουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, για τα στερεότυπα που υπάρχουν στην ελληνική τηλεόραση καθώς και για την απόφασή του να μιλήσει ανοιχτά για την ταυτότητα φύλου του, μίλησε ο Φώτης Σεργουλόπουλος. Ο γνωστός παρουσιαστής, ηθοποιός και παραγωγός podcast παρατήρησε πως στον ψυχαγωγικό τομέα της τηλεόρασης τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα συγκριτικά με τον ενημερωτικό, όπου οι ομοφυλόφιλοι άντρες αποκλείονται σχεδόν εξ ολοκλήρου. Όπως είπε, αυτό έχει να κάνει κυρίως με τη στερεοτυπική αντίληψη ότι ένας ομοφυλόφιλος άντρας μπορεί να είναι μόνο διασκεδαστικός και αστείος και δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε μια κρίση με σοβαρότητα.
Μάλιστα, απέδωσε τον αποκλεισμό των ΛΟΑΤΚΙ ανδρών από την ενημέρωση σε καθαρά σεξιστικούς λόγους, εξηγώντας πως ενώ μια γυναίκα λεσβία θα γινόταν αποδεκτή να πάρει συνέντευξη από κάποιον πολιτικό – καθώς, όπως είπε, πλησιάζει το «ανδρικό πρότυπο» – ένας άνδρας ομοφυλόφιλος δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτός λόγω της «γυναικείας» του εικόνας. «Το πρόβλημα γενικότερα της τηλεόρασης και του κόσμου είναι το σεξιστικό πρόβλημα, πώς αντιμετωπίζεται μια γυναίκα στην κοινωνία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Σεργουλόπουλος εξέφρασε πάντως την πεποίθηση ότι η τηλεόραση μπορεί να εκπαιδευθεί και να εκπαιδεύσει και τόνισε το πόσο σημαντικό είναι να έχουν βήμα και ορατότητα τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Η τηλεόραση πρέπει να καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι τής είναι χρήσιμοι και ότι πρέπει να τους δώσει τα δικαιώματα που πρέπει να έχουν, σημείωσε. Μιλώντας μάλιστα για την απόφασή του να μιλήσει ανοιχτά για την ταυτότητα φύλου του, αποκάλυψε πως είχε έρθει αντιμέτωπος με μεγάλες αντιρρήσεις από το κανάλι στο οποίο εργαζόταν τότε.
Τις πολύ αργές διαδικασίες προς την κατεύθυνση της προάσπισης των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων επεσήμανε η Στέλλα Μπελιά, Εκπαιδευτικός, Ιδρύτρια και Πρόεδρος της ΜΚΟ «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» και μέλος της Επιτροπής σύνταξης Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+, εκτιμώντας πως οι κυρίαρχες αντιλήψεις στην ελληνική κοινωνία αποτελούν τη μεγαλύτερη τροχοπέδη στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ αλλά και στην ενεργή συμμετοχή τους στην πολιτική σφαίρα. Όπως εξήγησε η κ. Μπελιά, ακόμα και οι ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι, που θα ήθελαν να εμπλακούν στην πολιτική με κάποιο τρόπο, δυσκολεύονται και συχνά οπισθοχωρούν γιατί ξέρουν ότι κάθε πολιτική αντιπαράθεση θα καταλήξει να έχει κακοποιητικό λόγο, ακόμα και ρητορική μίσους.
Η κ. Μπελιά έκανε λόγο επίσης για ελλιπή και μερικές φορές προβληματική αναπαράσταση των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων που έχουν εμπλακεί με την πολιτική από τα ΜΜΕ. «Η επί ίσοις όροις ένταξη των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων στην πολιτική προϋποθέτει την απαλλαγή από στερεότυπα», ανέφερε, τονίζοντας πως η διαδικασία αυτή περνάει μέσα από το σχολείο. «Χωρίς ένα συμπεριληπτικό σχολείο δεν θα έχουμε ποτέ μια συμπεριληπτική κοινωνία, μια συμπεριληπτική πολιτική σκηνή», σημείωσε.
Την ταξική και οικονομική διάσταση του αποκλεισμού που βιώνουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα κατά την εμπλοκή τους στην πολιτική έθιξε από την πλευρά του ο Τζωρτζ Κουνάνης, Πολιτικός Επιστήμονας, ακτιβιστής και drag performer, παρατηρώντας πως δεν είναι ίδια η κατάσταση για όλους και πως ανάλογα με τα κοινωνικά προνόμια που φέρει ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο έχει και περισσότερες ή λιγότερες προσβάσεις. Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα τη δική του εμπειρία και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε την περίοδο που ήταν υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές.
Για τον σεξισμό και την έλλειψη πολυχρωμίας και σεβασμού της ετερότητας στο ελληνικό σχολείο και πανεπιστήμιο μίλησαν η Έλενα Σκαρπίδου, Εκπαιδευτικός, Sex ed Educator και Υπεύθυνη Τομέα Εκπαίδευσης Πολύχρωμου Σχολείου και η Λίνα Παπαδοπούλου, Αν. Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., Ακαδ. Συντονίστρια Κέντρου Αριστείας Jean Monnet ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής σύνταξης Εθνικής Στρατηγικής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+.
Αναφερόμενη στον ρόλο του σχολείου, η κ. Σκαρπίδου παρατήρησε ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχουν υπάρξει ουσιαστικές αλλαγές και δεν αντανακλάται πουθενά η νέα κοινωνική πραγματικότητα. «Το σχολείο ως θεσμός κινείται σε ένα δικό του σύμπαν, αποφεύγοντας την πραγματικότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι τα ΛΟΑΤΚΙ παιδιά είτε υφίστανται ομοφοβικό ή τρανσφοβικό εκφοβισμό είτε ζουν με τον φόβο ότι θα γίνουν αντικείμενο εκφοβισμού αν αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους. Μάλιστα, η κ. Σκαρπίδου επικαλέστηκε έρευνες σύμφωνα με τις οποίες τα ΛΟΑΤΚΙ παιδιά έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες να παρουσιάσουν στρες, άγχος και κατάθλιψη σε σχέση με τα μη ΛΟΑΤΚΙ, διπλάσιες πιθανότητες αυτοτραυματισμού και τριπλάσια πιθανότητα απόπειρας αυτοκτονίας.
Για ένα ελληνικό πανεπιστήμιο βουβό, χωρίς πολυχρωμία, έκανε λόγο από την πλευρά της η κ. Παπαδοπούλου. Ένα πρόβλημα που, όπως είπε, είναι πολύ πιο έντονο και επώδυνο για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Σύμφωνα με την ίδια, το πρόβλημα στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι αφενός θεσμικό, με την Ελλάδα να βρίσκεται πίσω σε σχέση με άλλα πανεπιστήμια του δυτικού κόσμου, αφετέρου κοινωνικό.
Τη διαδικτυακή συζήτηση, την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος Φοίβος Κλαυδιανός, παρακολούθησαν περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι στο Facebook.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εκδήλωση στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.facebook.com/kmop.eu/videos/939547620150451
Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού έργου “VoiceIt: Strengthening LGBTQI+’s Voice in Politics”, στο οποίο συμμετέχει το ΚΜΟΠ. Στόχος του έργου είναι να ενισχύσει τη συμμετοχή και την άμεση εμπλοκή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων. Στο πλαίσιο του VoiceIt πραγματοποιήθηκε έρευνα σχετικά με τις διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα και τις ανάγκες πολιτικής μεταρρύθμισης.
