lgbt news & guide lgbt news & guide
Related Articles
Το «Gay Comix» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1980 με γελοιογραφίες αποκλειστικά ατόμων από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, επικεντρώθηκε σε θέματα που δεν συζητιούνταν στον συμβατικό Τύπο και παρείχε ενημέρωση σε μια εποχή που η κρίση του AIDS ήταν στο μυαλό όλων.
Η βιομηχανία κόμικς έχει αναμφισβήτητα αντέξει στο χρόνο κι αυτό είναι ολοφάνερο από τη μακρά πορεία και τον πολιτιστικό αντίκτυπο που έχουν η Marvel και η DC Comics. Μόνο πέρυσι, η Forbes ανέφερε ότι η Marvel ξεπέρασε κέρδη 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που προέκυψαν μέσω του box office, των πωλήσεων κόμικς και των εμπορικών της προϊόντων.
Ωστόσο παραμένει το ζήτημα της ποικιλομορφίας, υπάρχει δηλαδή ξεκάθαρη έλλειψη queer χαρακτήρων τόσο στις εκδόσεις όσο και στη μεγάλη οθόνη. Το 2018 η GLAAD έφτασε στο σημείο να επικρίνει δημόσια τα κόμικς της Marvel και της DC για την έλλειψη εκπροσώπησης, λέγοντας: «Είναι όλο και πιο δύσκολο να αγνοήσουμε ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα παραμένουν σχεδόν εντελώς αποκλεισμένα από τις μεγάλες κινηματογραφικές μεταφορές κόμικς του Χόλιγουντ, που έχουν κυριαρχήσει στο box office τα τελευταία χρόνια».
Λίγο αργότερα ανακοινώθηκε ότι στην επερχόμενη ταινία της Marvel, The Eternals, θα εμφανιστεί ο πρώτος ανοιχτά γκέι υπερήρωας, τον οποίο θα ενσαρκώσει ο Brian Tyree Henry. λλά πίσω στη δεκαετία του ’80, εν μέσω της κρίσης του AIDS, υπήρχε ένα underground κόμικ που προσπαθούσε να αναδείξει την ποικιλομορφία. Ονομάστηκε απλώς Gay Comix (το X χρησιμοποιούταν συχνά στην underground κουλτούρα), είχε αποκλειστικά queer ιστορίες και δημιουργήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από γκέι άντρες και γυναίκες. Το εξώφυλλο κοσμούσε με υπερηφάνεια η φράση: «Lesbians and Gay Men Put It On Paper!».
Την εποχή που ξεκίνησε διανεμήθηκε από τον Denis Kitchen του Kitchen Sink Press, έναν εκδότη με έδρα το Ουισκόνσιν, υπεύθυνο για την έκδοση και άλλων underground κόμικς, όπως το Bizarre Sex και το Bijou Funnies.
«Ως εκδότης σε ένα χώρο που κυριαρχείται, όπως οι περισσότεροι, από λευκούς άντρες, ενθάρρυνα τη δουλειά από γυναίκες και σκιτσογράφους που ανήκαν σε μειονότητες, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήταν ακόμα πολύ σπάνιο να δει κανείς δουλειά από ανοιχτά ομοφυλόφιλους γελοιογράφους», εξηγεί ο Denis. Τώρα, στα 74 του χρόνια, διατηρεί το πάθος του για τα κόμικς παρά το κλείσιμο του εκδοτικού οίκου του στα τέλη της δεκαετίας του ’90. «Είχα παρατηρήσει έναν γκέι καλλιτέχνη με το όνομα Headrack να εμφανίζεται στο Barefootz Funnies του Howard Cruse, και η δουλειά του μου έμοιαζε να είναι αυτοβιογραφική. Σε εκείνες τις προ-διαδικτυακές μέρες έγραψα στον Howard, ο οποίος νομίζω ότι ζούσε ακόμα στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα. Του είπα: “Χάουαρντ, χωρίς να θέλω να σε προσβάλω, μήπως είσαι ομοφυλόφιλος;”.
Μου απάντησε πως ήταν, αλλά το κρατούσε κρυφό στην επαγγελματική του ζωή. Πρότεινα να εκδώσουμε μια ανθολογία κόμικς από γκέι γελοιογράφους και τον ρώτησα αν θα σκεφτόταν να την επιμεληθεί. Αρχικά απάντησε ότι θα ήθελε πολύ να δει μια τέτοια έκδοση, αλλά φοβόταν ότι αν ανακοίνωνε πως είναι ομοφυλόφιλος θα έβλαπτε τη βασική του καριέρα ως ανεξάρτητου εικονογράφου. Αφού το σκέφτηκε για λίγο όμως συμφώνησε να το κάνουμε».
«Ο Howard δήλωσε ότι δεν ήξερε άλλους γκέι γελοιογράφους» συνεχίζει ο Denis. «Ούτε εγώ ήξερα. Συμφωνήσαμε λοιπόν ότι θα έστελνα ένα επίσημο γράμμα από τον Kitchen Sink σε κάθε καλλιτέχνη που συνεργαζόμουν, ανακοινώνοντας το Gay Comix και ζητώντας από γκέι άντρες, λεσβίες και αμφιφυλόφιλους γελοιογράφους να στείλουν τις προτάσεις τους στον Howard. Μερικοί παραλήπτες δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι που έλαβαν ένα τέτοιο γράμμα, αλλά υπήρξε και πολύ θετική υποστήριξη και μερικές πολύ ευχάριστες εκπλήξεις».
Ο Ηοward Cruse (που δυστυχώς πέθανε το 2019) ήταν αναμφισβήτητα η ραχοκοκαλιά του Gay Comix. Έχοντας καθιερωθεί ως γελοιογράφος στη δεκαετία του ’70, χρησιμοποίησε μεγάλο μέρος της προσωπικής του εμπειρίας και το ενσωμάτωσε στις ιστορίες του για την έκδοση. Ήταν η πρώτη περίπτωση στην οποία είχε ασχοληθεί ανοιχτά με τη δική του σεξουαλικότητα στο έργο του αλλά του δόθηκε επίσης και ένα βήμα για την αντιμετώπιση πολλών θεμάτων που επηρέαζαν άμεσα την κοινότητά του, συμπεριλαμβανομένων του AIDS, των διαδηλώσεων για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων αλλά και των ομοφοβικών επιθέσεων.
Για πολλούς, το Gay Comix έγινε όχι μόνο πηγή ψυχαγωγίας, αλλά ένα μέρος όπου μπορούσαν να βρουν σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή των ομοφυλόφιλων στη δεκαετία του ’80. Ξεφυλλίζοντάς το παρατηρούμε ότι καταγράφει τέλεια και σατιρίζει με επιτυχία πολλά από τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα των queer ατόμων που τα απασχολούσαν εκείνη την περίοδο. Οι εικονογράφοι είχαν την ελευθερία να σχολιάζουν ό,τι θέλουν να εξερευνήσουν ή να συζητήσουν, γεγονός που εξασφάλισε ότι το περιοδικό είχε ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών ιστοριών που άγγιζαν κάθε μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Ενώ η επίδραση του Gay Comix μπορεί να μην ήταν εμφανής εκείνη τη στιγμή, είναι σαφές ότι βλέπουμε τον θετικό αντίκτυπο που έχει σήμερα. Θα μπορούσαμε ακόμη και να υποστηρίξουμε ότι εξακολουθεί να μένει μπροστά από την εποχή του, δεδομένης της έλλειψης queer χαρακτήρων και ιστοριών στην επικρατούσα κουλτούρα των κόμικς.
Ήδη από την τρίτη έκδοσή του, το Gay Comix έγραφε ιστορίες για έναν τρανς άνδρα που απεικονίζεται να ζει μια φυσιολογική ζωή σε μια ευτυχισμένη σχέση. Υπήρχε μια άλλη ιστορία που διερευνούσε τα υπέρ και τα κατά μιας λεσβιακής σχέσης. Άλλη μιλούσε για την παράνομη αγάπη κάτω από καταπιεστικές κυβερνήσεις, ενώ ένα ιδιαίτερα πρωτοποριακό κομμάτι εξέταζε τη χρήση διαφορετικών αντωνυμιών. Όλα αυτά δημοσιεύθηκαν πριν από 30 χρόνια, και ενώ είναι θέματα που χαιρετίζουμε και υποστηρίζουμε σήμερα, τότε ήταν αναμφίβολα ταμπού.
Για τους λάτρεις των gay κόμικς, η εξειδικευμένη αυτή έκδοση προσέφερε μια μορφή απόδρασης. Τόσο εκπαιδευτικά όσο και ψυχαγωγικά, το Gay Comix αιχμαλώτισε τη φαντασία μιας περιθωριοποιημένης κοινότητας και της έδωσε τις κατά τα άλλα απούσες πληροφορίες που απαιτούσε σε μια εποχή που ήταν δαιμονοποιημένη διεθνώς. Ποια ήταν η σπουδαιότητα του κόμικ για τους queer ανθρώπους εκείνη την εποχή; Ο Robert Tripow το θέτει απλά: «Το μόνο που ξέρω είναι ότι χρησιμοποίησα το Gay Comix για να φωτίσω τα πράγματα σε τρομακτικές στιγμές. Και αυτός είναι πάντα ο ρόλος της τέχνης».
Πηγή: Lifo
