Οι Θεατρίνων θεατές μας έχουν συνηθίσει σε απαιτητικές και πολύ ιδιαίτερες παραστάσεις. Στον μαγικό τους χώρο του Studio Κυψέλης, έχουμε απολαύσει ολοκληρωμένα ανεβάσματα δύσκολων έργων αλλά κυρίως έχουμε μάθει έργα, που η ομάδα ανέβασε πρώτη. Γιατί δικαίως θεωρείται ότι έχουν αφήσει το σημαντικό πολιτιστικό τους στίγμα τόσο με το ρεπερτόριο που μας προτείνουν όσο και την αναγνωρίσιμη παραστασιοποίηση.
Φέτος ο Γιώργος Λιβανός ανακαλύπτει και εξασφαλίζει τα δικαιώματα για έναν άπαιχτο Osborne στην Ελλάδα κι εδώ ξεκινά η επίτευξη μιας σειράς στοιχήματων! Μιλάμε για το εμβληματικό Πορτραίτο του Dorian Grey του χαρισματικού Oscar Wilde αλλά στην εκδοχή του ιδιοφυούς Joe Osborne, που οι Θεατρίνων θεατές έρχονται ν’ αποκαταστήσουν τη φήμη του στην Ελλάδα , μετά από μία σειρά όχι ιδιαιτέρως πετυχημένων παραστάσεων που παρουσιάστηκαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Εξαίρεση φυσικά αποτελεί η εκδοχή του Ποταμίτη σε θεατρική απόδοση της Ροζίτας Σώκου, που δυστυχώς δεν την πρόλαβα άλλα η φήμη της φτάνει ως τις μέρες μας. Και με αυτή την πρώτη εκδοχή ο Λιβανός δημιουργεί εκλεκτές συγγένειες όσο και κορυφαίες διαφορές.
Με συμβουλο παραστασης τη Ροζίτα Σώκου , μουσικό – σε συγκλονιστική electro pop- το Μίμη Πλέσσα (* πόσο σύγχρονος!) και με τον ίδιο τον Ποταμίτη να ακούγεται σε μια ανατριχιαστική εισαγωγή της παράστασης , αγγίζει το παλιό τρυφερά και το μετουσιώνει σε καινούριο με σθεναρή άποψη.
Με ένα σημαντικό θίασο & άξιους συντελεστές οι Θεατρίνων Θεατές δημιουργούν αυτό το επιτευγματικό δείγμα της πιο πλήρους και με ακρίβεια δουλειάς τους. Το έργο του Osborne, πολυπαιγμένο και πιο γνωστή θεατροποίηση της νουβέλας είναι πιστό στον πνεύμα του Wilde, αλλά ολοκληρώνει και προωθεί το μύθο με μικρές επεξηγήσεις και ολοκληρωμένες μεταβάσεις. Οι σκηνές της δημιουργίας του Πορτρέτου, του ολόγυμνου Μυστικισμού , του καμαρινιού , της εγκατάληψης της Σίμπυλ, η εξομολόγηση του Μπαζιλ, του Άλλαν Κάμπελ & ο αποχαιρετισμός του Χένρυ μικρά αριστουργήματα!
Η παράσταση του Λιβανου υπηρετεί το κείμενο, διατηρεί το χιούμορ του Wilde, το εκσυχρονίζει, αφαιρώντας οποιονδήποτε χρονικό περιορισμό , επικεντρώνει στη σωστη δημιουργία χαρακτήρων και επιτέλους έχουμε ένα Ντόριαν ζωντανό, αναγνωρίσιμο , που από αγνό παιδί μετουσιώνεται σε έκφυλο ηδονιστή!
Κορυφαίο στοιχείο της πρότασης του Λιβανού το ζωντάνεμα του Πορτρέτου για πρωτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο, το οποίο εκφράζει σκέψεις του Ντόριαν και κατ’ ουσία αποτελεί τη φωνή της συνείδησης του. Εξαίρετη ιδέα και ατμοσφαιρική απεικόνιση ενός πολυδιάστατα κολασμένου έργου!
Μια έξοχη μετάφραση από το Θωμά Βούλγαρη, με σημαντική καλλιτεχνική καθοδήγηση από το Γιάννη Σολδάτο (* alter ego του Λιβανού) , με καίρια δραματουργικη καθοδήγηση από τη Χαρά Μπακονικόλα, με κινησιολογία λιτή από την Ειρήνη Τσότρα και με μια αριστουργηματική εικαστική μετάλλαξη του χώρου από τη Δέσποινα Βολίδη, που καταφέρνει να δημιουργήσει ξεχωριστές και τόσο αρμονικά ταιριαστές ενότητες θεατρικών δράσεων (* το σπίτι του Ντόριαν, το atelieur του Μπάζιλ, το καμαρίνι, όλα με αντίκες , αλλά κυρίως η μαγικά τρισδιάστατη απεικόνιση του Πορτρέτου -τεράστιο στοίχημα- που με τα λεπτομερή κοστούμια εποχής , τη διάτρητη αυλαία και τους αριστοτεχνικους πάντα φωτισμούς του Λιβανού, πετυχαίνοντας να μεταδώσει τον ταραγμένο ψυχισμό του κεντρικού ήρωα.
Το καλύτερο κατά τη γνώμη μου σκηνικό της Δέσποινας για μικρό θέατρο, το οποίο μοιάζει να δένει άριστα με την καινούρια εκδοχή του vintage φουαγιέ του Studio Κυψέλης.
Στους ηθοποιούς η ομάδα καταφέρνει να παρουσιάσει μια άρτια εκδοχή της , με τρεις έξοχους ρολίστες στους βασικούς ρόλους σε άριστη επικοινωνία και επαφή μεταξύ τους. Ο Γιώργος Λιβανός γίνεται ο τρυφερός ερωτευμένος Μπάζιλ ,κύρια έκφραση του υγιούς , καλού με στιγμές μεγάλης ερμηνευτικής ευαισθησίας. Ο Γιάννης Τσιώμου είναι ο Λόρδος Χενρυ, καυστικός , εύστοχος , χιουμορίστας και παραδομένος στις γήινες απολαύσεις. Εκφραστής της αναζήτησης της ηδονής. Άριστος όπως πάντα. Στο κέντρο των δύο ο Στάθης Παναγιωτίδης που τόσο μας είχε εντυπωσιάσει στο πρώτο Leonardo’s ring γίνεται το μήλο της έριδος και ο συνδυαστής- εκφραστής του πόλου καλό – κακό. Ηθοποιός με άρτια τεχνική, αναλαμβάνει τον απαιτητικό ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ και τον αποδίδει με κύρος και σαφήνεια. Οι σκηνές των τριών βασικών ηρώων του έργου κουβαλούν σαφήνεια και ερμηνευτική δεξιοτεχνία άξια θαυμασμού!
Στην ίδια δυναμική ο καλοκουρδισμένος θίασος έχει αρκετούς άσσους. Ο Μάνος Χατζηγεωργίου γίνεται ο Λορδος , ο χιουμορίστας κορνιζοποιός και ο εγκλωβισμένος Άλαν Κάμπελ. Κάθε ρόλος ολοκληρωμένος και ο Κάμπελ εξαιρετικά εύστοχος στη δυσκολία προσέγγισης του είναι με το φαίνεσθαι, στην πραγματικγλη ανάγκη με τον εξαναγκασμό. Η γοητευτική Αγάπη Μανουρά επιτυγχάνει να αποδώσει με σαφήνεια και διαφορετικότητα τους ρόλους της με ξεχωριστή δυναμικη στον καθένα. Συγκινητική μητέρα& ηλικιωμενη πιστή οικονομος, τόσο μα τόσο διαφορετική στον καθένα. Σα να βλέπεις άλλη ηθοποιο. Η πανέμορφη Νίνα Ακτύπη ερμηνεύει με απαλότητα και ερμηνευτική ευθυβολία τη συγκινητική Σίμπυλ Βαίην , ρόλο που σφραγίζει με τη ομορφιά και την αμεσότητα της. Ο Σωτήρης Αντωνίου πολύ καλός και στους δύο του ρόλους , στον Τζαίημς αποδίδει όλο το αδιέξοδο του ήρωα που δραπετεύει για μια καλύτερη ζωή κι αφήνει πίσω ανυπεράσπιστες μητέρα κι αδερφή. Ο Γιώργος Καρατζάς στην πρώτη του θεατρική εμφάνιση στο δύσκολο και προκλητικό ρόλο του Πορτρέτου που ζωντανεύει, είναι εύστοχος δωρικός και ερωτικός. Το guest της Καίτης Ιμπροχώρη στο video wall απολαυστικό & η ίδια πανέμορφη- τη θέλει τοσο ο φακός!
Συμπερασματικά η καλύτερη παράσταση του Λιβανού & των Θεατρίνων Θεατές, μέχρι στιγμής και σαφέστατα μια από τις καλύτερες τις χρονιάς.
Μην τη χασετε. Κάντε έγκαιρα κράτηση γιατί το έργο παίζεται sold out
Nick Kalamakidis – founder gayhellas.gr
.Στο υπέροχο Studio Κυψέλης καθε Δευτέρα και Τριτη στις 21.00 μ.μ.
Κρατήσεις 210 8819571
Διεύθυνση: Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης 51
Αποκλειστικές φώτος Αντώνης Μανδρανής.
