Καλεσμένος στην εκπομπή “Ενώπιος Ενωπίω” στον ΑΝΤ1 βρέθηκε το βράδυ της Δευτέρας (19/10) ο Γιώργος Καπουτζίδης, μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια, για τις επιτυχίες του στην τηλεόραση, για την σεξουαλικότητά του, αλλά και το ενδεχόμενο να αποκτήσει ένα παιδί.
Η καραντίνα στην Αίγινα
«Είχα την τύχη να με βρει η καραντίνα στην Αίγινα, οπότε το βίωσα τελείως διαφορετικά απ’ ότι αν ήμουν στην Αθήνα. Ήμουν στην Αίγινα, ήμουν με τον σύντροφό μου τότε εκεί και με τη γειτόνισσά μου, με την οποία γίναμε καταπληκτικοί φίλοι μέσα σε αυτή τη διαδικασία.
Λέω τότε γιατί τώρα δεν έχω δεσμό. Αλλά ήταν δύο άνθρωποι που υπήρχαν, με βοήθησαν, θέλω να πιστεύω ότι κι εγώ τους βοήθησα και όλο αυτό ήταν πολύ πιο ανθρώπινο και σε μια μικρή κοινωνία όπου έβλεπες ήλιο, θάλασσα, περπατούσα στο βουνό. Δεν ξέρω, στην Αθήνα θα ήταν πολύ δύσκολα», είπε ο Γιώργος Καπουτζίδης.
“Με φόβισε η ανακάλυψη της σεξουαλικότητάς μου”
«Ήμουν ένα παιδί που έπαιζε πολύ στη γειτονιά μέχρι και την πέμπτη, έκτη δημοτικού, κάπου εκεί. Μετά έγινα ένα πολύ κλειστό παιδί που πέρασε τα χρόνια της εφηβείας κλεισμένο μέσα στο σπίτι. Η ανακάλυψη της σεξουαλικότητάς μου, η οποία ήταν διαφορετική από αυτή των υπόλοιπων παιδιών ήταν κάτι το οποίο με φόβισε, δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω, δεν ήξερα τι είμαι, γιατί είμαι. Είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία και ότι λέω και ότι αγώνα κάνω τώρα πια είναι όχι για μένα, γιατί εγώ αυτό το οποίο ήθελα να κάνω στη ζωή μου, το έχω. Έχω τη ζωή που θέλω, έχω την αποδοχή από τους ανθρώπους που θέλω, είμαι εντάξει. Δεν δέχθηκα bullying, προστάτεψα τον εαυτό μου, αλλά είχα και δυνατή προσωπικότητα. Σαν διαδικασία είναι πολύ αγχωτική για ένα παιδί, για έναν έφηβο. Και αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να στρώσω το έδαφος για τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα», ανέφερε.
Αν θελήσω να αποκτήσω παιδί, θα τα καταφέρω. Θα φύγω απ’ τη χώρα αν χρειαστεί
«Όταν είσαι 13 και 14 και 15 βλέπεις μόνο σκοτάδι, δεν βλέπεις κάποια προοπτική, ότι θα πάνε καλά τα πράγματα. Στην πορεία μεγαλώνοντας κι όσο εξελίσονται τα πράγματα κι όσο αλλάζουν τα πράγματα, αρχίζεις και σκέφτεσαι ότι: “Ναι, θα μπορούσα να κάνω και οικογένεια. Ναι, θα μπορούσα ίσως να έχω και παιδί.” Δεν ξέρω αν είναι το θέλω μου. Αν θελήσω, θα το κάνω πραγματικότητα. Φυσικά, ζω σε μία χώρα η οποία δε μου δίνει αυτό το δικαίωμα. Δε με απασχολεί όμως αυτό. Εγώ θα το καταφέρω. Κι αν χρειαστεί να φύγω από αυτήν τη χώρα -που πολύ αγαπάω- και να πάω κάπου αλλού, όσο αυτή η χώρα αρνείται να παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα στους ομοφυλόφιλους πολίτες της, εγώ θα το κάνω παρόλα αυτά.»