Tρίτη σεζόν & η καλύτερη εκδοχή της πετυχημένης παραστασης “Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ” στην εκδοχή Osborne, από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Wilde, στο Studio Κυψέλης, από τους Θεατρίνων Θεατές.
Οι Θεατρίνων θεατές μας έχουν συνηθίσει σε απαιτητικές και πολύ ιδιαίτερες παραστάσεις. Στον μαγικό τους χώρο του Studio Κυψέλης, έχουμε απολαύσει ολοκληρωμένα ανεβάσματα δύσκολων έργων αλλά κυρίως έχουμε μάθει έργα, που η ομάδα ανέβασε πρώτη. Γιατί δικαίως θεωρείται ότι έχουν αφήσει το σημαντικό πολιτιστικό τους στίγμα τόσο με το ρεπερτόριο που μας προτείνουν όσο και την αναγνωρίσιμη παραστασιοποίηση.
Πέρυσι ο Γιώργος Λιβανός ανακάλυψε και εξασφάλισε τα δικαιώματα για έναν άπαιχτο Osborne στην Ελλάδα κι εδώ ξεκινά η επίτευξη μιας σειράς στοιχήματων! Η παράσταση , που με είχε εντυπωσιάσει περυσι το χειμώνα συνέχισε με καλοκαιρινές παραστάσεις -&αυτές sold out- στο Φεστιβάλ του ΟΠΑΝΔΑ στον Κολωνό & στο εξαίσιο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οδό Θόλου.
Οι Θεατρίνων Θεατες επιστρέφουν με τη σπουδαία τους παράσταση στο vintage Studio Κυψέλης. Μιλάμε για το εμβληματικό Πορτραίτο του Dorian Gray του χαρισματικού Oscar Wilde αλλά στην εκδοχή του ιδιοφυούς John Osborne, που οι Θεατρίνων θεατές έρχονται ν’ αποκαταστήσουν τη φήμη του στην Ελλάδα , μετά από μία σειρά όχι ιδιαιτέρως πετυχημένων παραστάσεων που παρουσιάστηκαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Εξαίρεση φυσικά αποτελεί η εκδοχή του Ποταμίτη σε θεατρική απόδοση της Ροζίτας Σώκου, που δυστυχώς δεν την πρόλαβα άλλα η φήμη της φτάνει ως τις μέρες μας.
Και με αυτή την πρώτη εκδοχή ο Λιβανός δημιουργεί εκλεκτές συγγένειες όσο και κορυφαίες διαφορές. Με συμβουλο παραστασης την αείμνηστη Ροζίτα Σώκου , μουσικό – σε συγκλινιστική electro pop- το Μίμη Πλέσσα (* πόσο σύγχρονος!) και με τον ίδιο τον Ποταμίτη να ακούγεται σε μια ανατριχιαστική εισαγωγή της παράστασης , αγγίζει το παλιό τρυφερά και το μετουσιώνει σε καινούριο με σθεναρή άποψη. Με ένα σημαντικός θίασο & άξιους συντελεστές οι Θεατρίνων Θεατές δημιουργούν αυτό το επιτευγματικό δείγμα της πιο πλήρους και με ακρίβεια δουλειάς τους.
Το έργο του Osborne, πολυπαιγμένο και πιο γνωστή θεατροποίηση της νουβέλας είναι πιστό στον πνεύμα του Wilde, αλλά ολοκληρώνει και προωθεί το μύθο με μικρές επεξηγήσεις και ολοκληρωμένες μεταβάσεις. Οι σκηνές της δημιουργίας του Πορτρέτου, του ολόγυμνου Μυστικισμού , του καμαρινιού , της εγκατάληψης της Σίμπυλ, η εξομολόγηση του Μπαζιλ, του Άλλαν Κάμπελ & ο αποχαιρετισμός του Χένρυ με το χιόνι πάνω στο Ντόριαν μικρά αριστουργήματα!
Η παράσταση του Λιβανού υπηρετεί το κείμενο, διατηρεί το χιούμορ του Wilde, το εκσυχρονίζει, αφαιρώντας οποιονδήποτε χρονικό περιορισμό , επικεντρώνει στη σωστη δημιουργία χαρακτήρων και επιτέλους έχουμε ένα Ντόριαν ζωντανό, αναγνωρίσιμο , που από αγνό παιδί μετουσιώνεται σε έκφυλο ηδονιστή! Κορυφαίο στοιχείο της πρότασης του Λιβανού το ζωντάνεμα του Πορτρέτου για πρωτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο, το οποίο εκφράζει σκέψεις του Ντόριαν και κατ’ ουσία αποτελεί τη φωνή της συνείδησης του. Εξαίρετη ιδέα και ατμοσφαιρική απεικόνιση ενός πολυδιάστατα κολασμένου έργου!
Μια έξοχη μετάφραση από το Θωμά Βούλγαρη, με καλλιτεχνική καθοδήγηση από το Γιάννη Σολδάτο , με καίρια δραματουργικη καθοδήγηση από τη Χαρά Μπακονικόλα, με κινησιολογία λιτή και εύστοχη από την Ειρήνη Τσότρα και με μια αριστουργηματική εικαστική μετάλλαξη του χώρου από τη Δέσποινα Βολίδη, που καταφέρνει να δημιουργήσει ξεχωριστές και τόσο αρμονικά ταιριαστές ενότητες θεατρικών δράσεων (* το σπίτι του Ντόριαν, το atelieur του Μπάζιλ, το καμαρίνι, όλα με αντίκες , αλλά κυρίως η μαγικά τρισδιάστατη απεικόνιση του Πορτρέτου -τεράστιο στοίχημα- που με τα λεπτομερή κοστούμια εποχής και τους αριστοτεχνικους πάντα φωτισμούς του Λιβανού, πετυχαίνοντας να μεταδώσει τον ταραγμένο ψυχισμό του κεντρικού ήρωα.)
Από τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου σκηνικά της Δέσποινας. Στους ηθοποιούς η ομάδα καταφέρνει να παρουσιάσει μια άρτια εκδοχή της , με τρεις έξοχους ρολίστες στους βασικούς ρόλους σε άριστη επικοινωνία και επαφή μεταξύ τους.
Ο Γιώργος Λιβανός γίνεται ο τρυφερός ερωτευμένος Μπάζιλ ,κύρια έκφραση του υγιούς , καλού με στιγμές μεγάλης ερμηνευτικής ευαισθησίας.
Ο Γιάννης Τσιώμου είναι ο Λόρδος Χενρυ, καυστικός , εύστοχος , χιουμορίστας και παραδομένος στις γήινες απολαύσεις. Εκφραστής της αναζήτησης της ηδονής. Άριστος όπως πάντα.
Στο κέντρο των δύο ο νέος Ντόριαν, Ανδρέας Ζαχαριάδης-που είχα ξεχωρίσει στο Απόψε αυτοσχεδιάζουμε της ομαδας- γίνεται το μήλο της έριδος και ο παρασυρμένος εκφραστής του πόλου καλό – κακό, που μετουσιώνει την ηδονή σε γνωση. Ηθοποιός με αψογη κατανόηση του κειμένου αναλαμβάνει φέτοςτον απαιτητικό ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ και τον αποδίδει με ευρύτητα , διακυμάνσεις και σαφήνεια. Οι σκηνές των τριών βασικών ηρώων του έργου κουβαλούν δύναμη και ερμηνευτική δεξιοτεχνία αξιοθαύμαστη!
Στην ίδια δυναμική ο καλοκουρδισμένος θίασος έχει αρκετούς άσσους. Ο Μάνος Χατζηγεωργίου γίνεται ο Λορδος , ο χιουμορίστας κορνιζοποιός και ο εγκλωβισμένος Άλαν Κάμπελ. Κάθε ρόλος ολοκληρωμένος και ο Κάμπελ εξαιρετικά εύστοχος στη δυσκολία προσέγγισης του είναι με το φαίνεσθαι, στην πραγματικγλη ανάγκη με τον εξαναγκασμό.
Η γοητευτική Αγάπη Μανουρά επιτυγχάνει να αποδώσει με ειλικρίνεια και διαφορετικότητα τους ρόλους της με ξεχωριστή δυναμικη στον καθένα. Συγκινητική μητέρα & ηλικιωμενη πιστή οικονομος, τόσο μα τόσο διαφορετική στον καθένα. Σα να βλέπεις άλλη ηθοποιο.
Ο Σωτήρης Αντωνίου πολύ καλός και στους δύο του ρόλους , στον Τζαίημς αποδίδει όλο το αδιέξοδο του ήρωα που δραπετεύει για μια καλύτερη ζωή κι αφήνει πίσω ανυπεράσπιστες μητέρα κι αδερφή.
Η όμορφη & πολυποίκιλη Μαρία Δρακοπούλου σκιαγραφεί μια τρυφερά συγκινητική Σίμπυλ, ενώ εντυπωσιάζει σαν Κόμισσα και ερμηνευτική ευθυβολία τη συγκινητική Σίμπυλ Βαίην.
Ο Γιώργος Καραντζάς , που πέρυσι με το εργο αυτό έκανε την πρωτη του πετυχημένη θεατρικη εμφανιση στο δύσκολο και προκλητικό ρόλο του Πορτρεμέτου που ζωντανεύει ειναι εύστοχος δωρικος και βαθιά ερωτικος & ακόμα καλύτερος φέτος! Ο μυστικισμός με τους δυό ολογυμνους νέους άντρες προσθέτει στην παράσταση εντυπωσιασμό και ερωτισμό.
Το guest της Καίτης Ιμπροχώρη κλέβει τις εντυπώσεις απολαυστική & η ίδια πανέμορφη- με ένα θεικό κόκκινο φόρεμα. Η ίδια εκφράζει επί σκηνης και το συγκλονιστικό απόφθεγμα του έργου !
Συμπερασματικά η καλύτερη παράσταση του Λιβανού & των Θεατρίνων Θεατές μέχρι στιγμής και σαφέστατα μια από τις καλύτερες τις χρονιάς.
Μην τη χασετε ώπου κι αν παιχτεί. Επόμενες παραστάσεις στο Studio Κυψέλης αλλά & σε festivals εντός & εκτός Αττικής αλλά και Ελλαδας απ’ ότι μαθαίνω! –
gayhellas.gr | Νick Kalamakidis
Πληροφορίες- Κρατήσεις 210 8819571.
Αποκλειστικές φωτός Zώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης.
