gayhellas lgbt news & guide
Related Articles
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο του Documento, Αντώνη Μποσκοΐτη,ο Βασίλης Μπισμπίκης μίλησε για για την εφηβεία που πέρασε και δεν τον άγγιξε, για τη γοητεία του περιθωρίου και για την καινοτόµα queer ανάγνωση ενός κλασικού θεατρικού έργου που γέννησε κάποτε µια εξίσου κλασική µελό ελληνική ταινία
Σχετικά με τη διασκευή του κειμένου της παράστασης τα «Κόκκινα φανάρια»,ο ιδιοκτήτης του τεχνοχώρου Cartel,επισημαίνει ότι δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή ταινία, την οποία χαρακτηρίζει «μελόδραμα». «Υπάρχει και µια δεύτερη εκδοχή του έργου, από τον ίδιο τον Γαλανό, που είχε συµπεριλάβει και τρανς χαρακτήρες µέσα. Αν θυµάµαι καλά, το είχε ανεβάσει ως µιούζικαλ τη δεκαετία του 1980.
Ωστόσο αν περιµένει να δει κάποιος στη δική σας παράσταση τα ειδύλλια της Καρέζη ή της Χρονοπούλου, θα απογοητευτεί.
Τα µελοδράµατα εννοείτε, διότι το έργο δεν είναι γραµµένο έτσι. Ο Γεωργιάδης το είχε µεταφέρει ως µελό στον κινηµατογράφο. Αν διαβάσετε το πρωτότυπο κείµενο, θα δείτε να φεύγουν τασάκια στα κεφάλια, µπινελίκια, σκληράδα και από την περιγραφή της δράσης και µόνο.
Υπάρχει και µια δεύτερη εκδοχή του έργου, από τον ίδιο τον Γαλανό, που είχε συµπεριλάβει και τρανς χαρακτήρες µέσα. Αν θυµάµαι καλά, το είχε ανεβάσει ως µιούζικαλ τη δεκαετία του 1980. Στη δική µου εκδοχή έφτιαξα ένα κλαµπ στιλ Factory µε drag show, που δεν υπάρχει στην Αθήνα αλλά µπορεί να υπάρξει – ποιος ξέρει; Ενα υπόγειο κλαµπ στου Ρέντη το 2022 όπου εξελίσσεται όλη η δράση. Ηθελα να µιλήσω για τον κόσµο των τρανς και των εκπορνευόµενων γυναικών στη Συγγρού. Ηταν ένα κοµµάτι της ζωής µου το οποίο υπήρξε πολύ σηµαντικό. Είχα επαφή µε αυτούς τους ανθρώπους, τους αγαπάω. Επειδή δεν είµαι καλός στο να γράφω σενάρια ή θεατρικά, βρήκα το συγκεκριµένο έργο και είπα ότι θα πατήσω πάνω του για να µιλήσω για τους ανθρώπους του περιθωρίου. Αυτή ήταν η ανάγκη µου. Στη συνέχεια βρήκα τους κατάλληλους ανθρώπους, την Μπέττυ Βακαλίδου, τον Παπάζογλου και τα άλλα παιδιά που πρόσθεσαν τα δικά τους θέµατα. Εγώ το µόνο που είχα να κάνω ήταν να οργανώσω να µιλήσουµε όλοι µαζί τελικά γι’ αυτό το κοµµάτι της πραγµατικότητας, το πιο αληθινό και από το αληθινό.
Πόσο εύκολη είναι η στενή επαφή µε τους ανθρώπους του περιθωρίου; Πιάνονται εύκολα φίλοι;
Αφού µιλάµε για τρανς, θα πω ότι δεν έχω φίλους ούτε συνεργάτες τρανς. Και τότε που ήµουν µαζί τους, ζώντας στην Οµόνοια, µε το που έφυγα από εκεί δεν κράτησα µε κανέναν σχέσεις. Φίλοι δεν γίναµε, µας ένωσε το κοµµάτι της επιβίωσης. Με βοήθησαν, τους βοήθησα και πορευτήκαµε παρέα σε ένα πλαίσιο αλληλεγγύης. Επαφές, αντιθέτως, κράτησα µε άλλους, µε τζάνκια της Οµόνοιας, µε τα οποία –είτε βγήκαν από αυτή την ιστορία είτε όχι– ακόµη βλεπόµαστε. Οι τρανς και οι ιερόδουλες είχαν άλλη διαδροµή, ήταν από άλλο κόσµο όπου εγώ δεν µπήκα.
Διαβάστε όλη την συνέντευξη εδώ
INF0
Τα «Κόκκινα φανάρια» του Αλέκου Γαλανού σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη παίζονται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 και κάθε Δευτέρα στις 20.00 στον τεχνοχώρο Cartel (Λεγάκη 7, Αγιος Ιωάννης Ρέντη)
